beste allemaal 

 ik ben nu 26 jaar oud.
ik wil in het kort mijn verhaal delen met jullie.

het is eind februarie 2005 dat ik een bultje in mijn borst ontdekte.
Eigenlijk stond ik er niet bij stil dat het wat engs kon zijn.
ik ben uit eindelijk toch naar de dokter gegaan omdat mijn vader dat wilde.
Aan gekomen bij mijn huisarts vertelde dat ik iets raars in me borst voelde en dat er pijn aan had.
De huisarts voelde en controleerde alles en zij zei,ik wil even afwachten tot na je menstratie oek best.
2 weken laten ging ik weer terug en het bultje zat er nog.
De huisarts besloot me door te sturen naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.
Ik kon al vrij snel terecht en volgde veel onder zoeken (sommige deden pijn).
Ik kreeg dus een borst fotos en punkie en een ego.
Later kreeg ik dus de uitslag en die waren eigenlijk goed.
Op de foto was er niks te zien.
Bij de punkie kwam niks uit en bij de ego was er wel iets te zien een kiester, maar ik moest me er niet druk om maken.
De dokter van het ziekenhuis maakte zich geen zorgen en ik kon over 6 maanden terug komen en dan keken ze verder.
Naar een lang gesprek wilde ik het toch weg laten halen dat bultje omdat, het pijn deed en jeuk had er aan.
Ongeveer een week laten haalde ze het bultje weg.
ik kon de zelde dag nog naar huis en ik moest wachten voor de uitslag daar van.
Ongeveer twee dagen later ging de telefoon en dat was de dokter.
Hoi marjan zou je naar het ziekenhuis willen komen en neem je wel iemand mee.
Eigenlijk dacht ik niks raars en ging vrolijk naar het ziekenhuis.
Naar ongeveer 2 minuten wachten was ik aan de beurt.
ga maar zitten marjan.
Er waren 3 dokters aan wezig ik dacht aaaa gezellig met ze allen.
hier een klein stukje van het gespreek

dokter:hoe gaat het met je?
ik: goed 
dokter: marjan ik ga er niet omheen draaien 
wij hebben tijdens de opperatie gezien dat er zeker wel iets mis is.
Je heb kanker !!!!
het is een tumor van ongeveer 3.5 cm in een rare vorm.
En er zit niks anders op om je borst weg te halen.
Ik: wattttttt!!!!! 
Ik kon alleen maar huilen en huilen 
ik wist niet meer wat ik moest doen ga ik nu dood ??????
ik ben pas 20 jaar!!!

Naar een uur het gesrek gehad te hebben was even helemaal de weg kwijt.
Nu kwam er een opperatie die mijn helen borst weg haalde en mijn lymferklieren uit mijn oksel.
Het goede nieuws van dat ik niks in me lymfer had.
de eerste gemo kwam
ze hadden me verteld dat ik ook mijn haar ga verliezen.
ik heb in total 6 gemos gehad van 1 gemo in drie weken.
De gemo is zeer sloopend en ik was heel erg ziek er van.
na de 1 gemo 1 week er na veel me haar al helemaal uit .
Ik kon allen maar huilen en huilen 
Ik hoorde dat er ook pruiken bestonde en ik had er 1 aan geschaft.
Ik had een mooie pruik en was er ook blij mee.
na de 2 gemo had ik me pruik op gedaan en ging even naar ne winkel.
Ik was vlak bij de winkkel en een harde wind trok met 1 klap mijn pruik af.
Daar stond ik dan iedereen keek me aan !
ik begon te huilen raapte mijn pruik op en reden heel hard naar huis.
thuis sloot ik me op en wilde niet praten.
Ongeveer 1 week laten had ik besloten om naar buiten tegaan met een doek op mijn hoofd.
Maar dit was helemaal fout ik werd uit gescholden voor turken n.....
en ik was een buiter landse hoer.
dit kon ik niet aan en was instaat om van het dak af te springen .
deze dingen zijn heel veel gebeurt en op den duur was ik het zat en gilde dat ik heel ziek was en misschien wel dood ging 
aangezien dat de mannen en vrouwen een groep waren 
kwam dit wel aan bij hun en stopte het snel 
ik kreeg ineens van iedereen heel veel fruit wat erg lief vond.

DE gemo was klaar en ik was erg blij nu kan ik eindelijk mijn haar laten groeien.
In de tijd dat ik gemo had was redelijk sterkmaar de klap kwam er naar.
Ik raakte helemaal in de war en kreeg psygische klachten (stemmen ik me hoofd,waan ideeen enz
maar omdat ik ook bordeline heb kwam de bordeline tot uitingen was er een op namen iin een kliniek nootzakelijk.
de psygische problemen bleven jaren aan houden.
en heb ik er nu nog af en toe last van.

ik heb ook veel naar onder zoeken gehad maar die waren allemaal goed er was er niks meer te zien.
Toch schok ik 2 maanden geleden dat ik tussen mijn ribben aan de kant waar me borst weg gehaald was een bultje.
even dacht nee niet weer .
maar dat was gelukkig iets anders.

hoe gaat het nu met mij??
Nu ben ik 26 jaar en gaat wel goed met me.
Ik ben zo blij dat ik dit heb overleefd.
wat was dit een verschikelijke tijd.
In de tussen tijd dat ik ziek was had ik mensen ontmoedt die dus ook ziek waren en helaas veel zijn er dood aangegaan.
Het zo oneerlijk kanker.
ik gun dit niemand zelfs mijn grootste fyant niet.
de angst dat weer zie word is nu vaak aan wezig.

bedankt dat u tijd heeft gemaakt om mijn verhaal te lezen.
en ik wil iedereen die dit ook mee maakt of heeft mee gemaakt heel veel sterkte wezen en hou vol.
En iedereen die dit van dicht bij mee heeft gemaakt zoals familie,vrienden, kennissen enz 
lach,dans,leef het leven kan zo voor bij zijn.


hier onder een gedicht van over mijn kanker zelf gescheven


kanker en ik
Herlaas heb jij mij ook getroffen
en heb jij mijn wereld laten ontploffen

Ik was bang
bang dat ik dit niet zou overleven
maar ik wilde deze strijd niet opgeven
naar twee opperatie
heb jij toch mijn borst afgenomen
en raakte het mij volkomen
ik kon wel scheeuwen,huilen,en gillen
maar dan zou ik al mijn kracht verspillen
mijn borst verloren
mijn ziel kapot gemaakt
het heeft mij recht in mijn hart geraakt
en toch kwamen de gemokuren
dat eeuwig duurden
ik werd er verschikkelijk ziek van 
ik bidden en hoopte dat mijn lichaam dit wel aan kan
naar 7 maanden heel hard vechten 
en voelde ik mij alleen nog maar slechter

ik denk nog vaak terug aan deze tijd 
en aan die langen strijd
nu kijk ik naar de maan
en denk ik aan die tijd wat ik heb moeten doorstaan
ik denk aan de mensen die ik heb verloren 
dan voel ik een wind door mijn haren gaan 
en weet ik kanker ik kan je verslaan